1975'te Kohler ve Milstein tarafından monoklonal antikor (mAb) teknolojisinin çığır açan keşfi, bir terapötik sınıf olarak antikor yaratma olasılığını sağladı (Kohler ve Milstein, 1975).Monoklonal antikorlar (mAb'ler), patojenleri, bulaşıcı hücreleri, kanserli hücreleri ve hatta bağışıklık hücrelerini seçici olarak hedefledikleri için bulaşıcı hastalıklar veya kanser terapötikleri için en yaygın kullanılan ilaç platformlarından biridir.Bu sayede diğer tedavi yöntemlerine göre daha az yan etki ile hedef moleküllerin ve hücrelerin ortadan kaldırılmasına aracılık ederler.Özellikle, kanser terapötik mAb'leri, hedef hücreler üzerindeki hücre yüzeyi proteinlerini tanıyabilir ve ardından hedeflenen hücreleri birden fazla mekanizma ile öldürebilir.
İnsanlaştırma, insanlarda terapötik bir antikorun immünojenisitesini büyük ölçüde azaltır ve kronik uygulamayı mümkün kılar.Antikor teknolojilerindeki bu tür ilerlemeler, son on yılda terapötik mAb'lerin geliştirilmesinde bir patlama ile sonuçlanmıştır.Fc-füzyon proteinleri, antikor-ilaç konjugatları (ADC'ler), immünositokinler (antikor-sitokin füzyonları) ve antikor-enzim füzyonlarını içeren bir dizi antikor türevi de geliştirilmekte ve yeni bir tedavi olarak ticarileştirilmektedir.